μυρήεν

μυρῆεν (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «λυπρόν, θρηνῶδες».

[ΕΤΥΜΟΛ. < μύρον + κατάλ. -ήεις / -ῆεν (πρβλ. ονειρ-ήεις)].